Η μπαλάντα της βροχής

Σιγανά τραγουδάς ένα σκοπό
Καθώς χαζεύεις τις σταγόνες της βροχής.
Αυτές κυλούν αργά και άστατα
Ζωγραφίζοντας σκιτσάκια της στιγμής.
Εσύ συγκίνηση γεμάτος τις κοιτάς
Και συνεχίζεις να σιγοτραγουδάς.

Η βροχή στο χώμα πέφτει με ορμή.
Πιάνει νότες και ρυθμούς
Για αλήτες και τρελούς
Για μελοδραματικούς
Για αθεράπευτους συναισθηματικούς.

Ιστορίες για τον κόσμο μου λες.
Για αυτούς που πεισμωμένα επιμένουν
Σε έρωτες κι ιδέες να πιστεύουν.
Ιστορίες πλασμένες από κραυγές
Των ανθρώπων που έχουν μάθει να παλεύουν.
Κι ύστερα πάλι σιγοτραγουδάς.

Η βροχή στο χώμα πέφτει με ορμή.
Πιάνει νότες και ρυθμούς
Για αλήτες και τρελούς
Για μελοδραματικούς
Για αθεράπευτους συναισθηματικούς.

Παραλήρημα

Ξέφρενα εικόνες στο νου μου στροβιλίζονται
Τα πονεμένα μάτια μου τυφλώνουν κι ύστερα εξαφανίζονται
Οι χορδές της κιθάρας σα να ζωντανεύουν
Τυλίγονται γύρω απ’ το λαιμό και με πνίγουν
Και να πάρω ανάσα δε μ’ αφήνουν

Μια παραίσθηση είσαι
Κι όμως σ’ αποζητώ
Μέσα στο παραλήρημα
Ψάχνω για να σε βρω

Τραγουδώ με μια βραχνή φωνή που όλο σπάει
Με ένα πνιχτό λυγμό που κάτι προσπαθεί να πει μα δεν τολμάει
Οι νότες από το στόμα σαν βγουν ξεψυχούν
Σαν άβουλο πλάσμα στη ζάλη αφήνομαι
Να ουρλιάξω προσπαθώ πως πνίγομαι

Μια παραίσθηση είσαι
Κι όμως σ’ αποζητώ
Μέσα στο παραλήρημα
Ψάχνω για να σε βρω

Πάρε με λιγάκι αγκαλιά να ξεχαστώ
Άγγιξέ με μια στιγμή απ’ την αρρωστημένη ζάλη να λυτρωθώ
Την καρδιά σου δώσ’ μου και θα σου την προσέχω
Αλλιώς κάνε με να πάψω πια να αισθάνομαι
Δεν αντέχω να σ’ αγαπώ, χάνομαι

Μια παραίσθηση είσαι
Κι όμως σ’ αποζητώ
Μέσα στο παραλήρημα
Ψάχνω για να σε βρω.

Ο μαγικός χορός

Σε μια σκονισμένη αποθήκη

Παλιά παιχνίδια παρατημένα

Κάποτε έπαιρναν ζωή απ' τους ανθρώπους

Μα τώρα βρίσκονται εκεί ξεχασμένα

Άλλοτε μοίραζαν χαρά στα παιδιά

Μα δε χαίρεται κανείς πια μ' αυτά

Αντικείμενα νεκρά

Σκορπισμένα στην υγρή αποθήκη

Ανάμεσα τους κι ένα μουσικό κουτί

Αρχίζει να παίζει μουσική

Δίνοντας στο άψυχο δωμάτιο ζωή

Μια πορσελάνινη κούκλα

Αρχίζει να χορεύει

Με τον αέρινο χορό της

Τη σκοτεινή αποθήκη μαγεύει

Και τα νεκρά παιχνίδια ζωντανεύει

Αρχίζουν να χορεύουν μαζί της

Ένα χορό αλλόκοτο κι αρρωστημένο

Με βλέμματα παγωμένα κι αποκρουστικά

Ένα χορό καταραμένο

Τα παιχνίδια μαγεμένα κινούνταν

Στους ρυθμούς της παράνοιας

Η όψη τους έμοιαζε τρομαχτική

Καθώς ακολουθούσαν μια μελωδία ζοφερή

Η πορσελάνινη χορεύτρια

Πέφτει και σπάει

Ξαφνικά η μουσική σταματάει

Η μαγεία έχει χαθεί

Και μαζί της χάθηκε κι η ζωή

Σε μια σκονισμένη αποθήκη

Παλιά παιχνίδια παρατημένα

Κάποτε πήραν ζωή απο μια κούκλα

Μα τώρα βρίσκονται εκεί μαρμαρωμένα

Με τα κομμάτια της κούκλας πεταμένα.

ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΚΟΡΙΤΣΙ

Δρόμοι σκεπασμένοι
Με τα πέπλα της νύχτας
Τα φώτα στους στύλους
Σε τυφλώνουν
Μυστηριώδες κορίτσι, πού πας;
Οι ευκαιρίες ποτέ δεν τελειώνουν

Κάνε τώρα τη σωστή επιλογή
Κι άγγιξε την κορυφή
Ο κόσμος σε περιμένει να τον γευτείς
Με κοινό τους δικούς σου ανθρώπους
Δώσε την παράστασή σου
Μην ξεχνάς να ζεις

Σκιές του παρελθόντος
Σε στοιχειώνουν
Μυστηριώδες κορίτσι, τι φοβάσαι;
Μην τις αφήνεις να σε καταδιώκουν

Κάνε τώρα τη σωστή επιλογή
Κι άγγιξε την κορυφή
Ο κόσμος σε περιμένει να τον γευτείς
Με κοινό τους δικούς σου ανθρώπους
Δώσε την παράστασή σου
Μην ξεχνάς να ζεις

Νιώσε μέσα σου τη μουσική
Σε καλεί
Στο δικό της μεθύσι
Ταξίδεψε στον ξέφρενο ρυθμό της
Ξέχνα ό,τι σε πόνεσε στο παρελθόν
Μπροστά σου ξετυλίγεται το παρόν

Κάνε τώρα τη σωστή επιλογή
Κι άγγιξε την κορυφή
Ο κόσμος σε περιμένει να τον γευτείς
Με κοινό τους δικούς σου ανθρώπους
Δώσε την παράστασή σου
Μην ξεχνάς να ζεις.

Μπαμπά...

Μπαμπά μεγαλώνω
Ανθρώπους πληγώνω
Μπαμπά μετανιώνω
Τις αρχές μου νεκρώνω.
Μη μου κάνεις άλλες ερωτήσεις
Δεν έχω τις σωστές απαντήσεις
Μπαμπά απλά μεγαλώνω.

Μην κατηγορείς εμένα
Δικό σου δημιούργημα είμαι
Άφησες τη φωτιά να με ξεπλύνει
Και στην κόλαση τώρα οδηγούμαι.

Μπαμπά κάνω λάθη
Αφήνομαι σε φόβους και πάθη
Μπαμπά το 'χω μάθει
Δεν πρόκειται τίποτα ν' αλλάξει
Μη μου κάνεις άλλες ερωτήσεις
Δεν ξέρω πια τις απαντήσεις
Μπαμπά απλά κάνω λάθη.

Μην κατηγορείς εμένα
Δικό σου δημιούργημα είμαι
Άφησες τη φωτιά να με ξεπλύνει
Και στην κόλαση τώρα οδηγούμαι.

Σάπιες ιδέες
Σκουριασμένες πεποιθήσεις
Βιασμένη αθωότητα
Λερωμένες συνειδήσεις
Αυτή είναι η κληρονομιά
Που μου έχεις αφήσει.

Μην κατηγορείς εμένα
Δικό σου δημιούργημα είμαι
Άφησες τη φωτιά να με ξεπλύνει
Και στην κόλαση τώρα οδηγούμαι.

Εραστές του θανάτου

Ψυχή στο κορμί μου
Στο λαιμό είσαι η φωνή μου
Μελωδία στη μουσική μου
Κάθε σκέψη σου είναι η ανάμνησή μου

Προσπαθώ να σου δείξω
Πόσα σημαίνεις
Μα δεν το βλέπεις
Και ό,τι τοποθετούμε ανάμεσά μας
Κάθε μέρα μας κυριεύει

Και 'κει που λέω
πως δεν μπορώ να κάνω πια τίποτα
Οδηγούμαι ξανά σε σένα
Κι όλα τ' άλλα μοιάζουν ασήμαντα

Προσπαθώ να σου δείξω
Πόσα σημαίνεις
Μα δεν το βλέπεις
Και ό,τι τοποθετούμε ανάμεσά μας
Κάθε μέρα μας κυριεύει
Καθώς οι μέρες ξεθωριάζουν
κι οι νύχτες μεγαλώνουν
Οι καρδιές μας παγώνουν

Θα είμαι μαζί σου ως το τέρμα
Θα πέφτουμε μαζί στο κενό
Καθώς αυτές οι σφαίρες
θα τρυπούν τα κορμιά μας
Θα είμαι, σου λέω, εδώ

Είμαστε μονάχα
δυο εραστές του θανάτου (4)

Προσπαθώ να σου δείξω
Πόσα σημαίνεις
Μα δεν το βλέπεις
Και ό,τι τοποθετούμε ανάμεσά μας
Κάθε μέρα μας κυριέυει
Καθώς οι μέρες ξεθωριάζουν
κι οι νύχτες μεγαλώνουν
Οι καρδιές μας παγώνουν

Θα είμαι μαζί σου ως το τέρμα
Θα πέφτουμε μαζί στο κενό
Καθώς αυτές οι σφαίρες
θα τρυπούν τα κορμιά μας
Θα είμαι, σου λέω, εδώ

Μέχρι το τέλος
Στο ορκίζομαι...

Πολεμώντας τον πόλεμο...

Σιωπή παντού
Καθώς περπατώ στην πόλη
Μάτια θλιμμένα
Χαμόγελα σβησμένα
Σιγή που σκοτώνει.

Ξαφνικά η σιωπή σπάει
Ένας κρότος δυνατός
Κι ύστερα μια κραυγή

Κι εγώ στέκω εκεί
Πέφτουν κι άλλες σφαίρες
Ανάβουν φωτιές
Καπνός και στάχτη
Γύρω μου όλοι νεκροί

Σιωπή παντού
Σώματα διαμελισμένα
Κοιτώ δακρυσμένη
Μια γη πληγωμένη
Όλα κατεστραμμένα

Ξαφνικά η σιωπή σπάει
Ένας κρότος δυνατός
Κι ύστερα μια κραυγή
Κι εγώ στέκω εκεί
Πέφτουν κι άλλες σφαίρες
Ανάβουν φωτιές
Καπνός και στάχτη
Γύρω μου όλοι νεκροί.